Bunun böyle olacağını biliyordum ben. Neden böyle şimdi ,farklı bir sonuç bekliyormuş gibi davranıyorum ki!
Anla artık bir insan her konuda iyi olamıyor.Herşeyi içi almıyor.Kabullen artık bunu,kabullen!Neyin uzatması,neyin gururu bu ?Başlayacağım senin yine sorularına he ! Bırak onu ,bunu,insanlarla bir alıp veremediğim de yok benim.Sorunum kendimle.Hep ertelediklerimle,tembelliğimle.Yaptığım ne kadar çok görünüyorsa yapmadıklarım da fazla.Yapamıyorum bile değil,yapmıyorum!Hiç ona buna kızma.Bu sonucu sen istedin!Şimdi kendi tercihlerini yaşıyorsun.Kendi tercihlerinden dolayı kendini erteliyorsun ve hep başkaları için yaşıyorsun .Sonra onlara kızıyorsun.Sen kendini harcarsan herkes de seni harcar.Sen kendine acımazsan.Herkes sana acır.Sen kendine iyilik yapmazsan kimsenin iyiliği de sana yaramaz.
tamam dedim sonuç ne olursa olsun devam edeceğim dedim ama içimden gelmiyor ;zorla mı ! ya bri kağıt parçası ya,bir kağıda bakıyor benim bu kadar kendimi tüketişim.Şşşşşşşt!yüklendin yine birilerine.Hep bri suçlu arıyorsun.İnsanlara ,insanlar olmazsa kağıda,kağıt olmazsaa......şu an bir şeyleri parçalayabilirim.O kadar güçlü hissediyorum kendimi...suçu kendinde araman çözüm değil .Birşeyler yapmalısın artık!
Tiyatroyu bırakıyorum o halde ! Ama...Hiç ama deme bana,hiç ama deme....Sonucunun böyle olmasını etkileyen o değil mi ?Ceza veriyorum sana işte! Ertelediklerini bitirene kadar sana tiyatroyu yasaklıyorum.Oooof ama çocuklar !Oflama da hiç bana,bu ertelediklerini yap zaten ileride onlarla çok beraber olacaksın.Ama ben hayatımı idame ettirmeliyim,bir kazancım olmalı benim.Dışarıdaki yaşamını biraz kısıtlarsan elindekilerle gayet yaşayabilirsin.Koşturmayınca yemek masrafın da olmaz,ayakkabın da eskimez ! Ama ben evde kalınca içime kapanırım ! Korkma ,onun bir çaresini bulacağım.Nasıl ?Bilmiyorum ben de ama ,bulacağım.
Kitaplarımı da kaldırıyorum.Kaldır tabi!Her daim gözünün önündeler.Açıp açıp okuyorsun.Bir okuduğun kitabı on defa okuyorsun.Ama ben onlarsız nasıl yapacağım ! Çok okuduklarını rafın arkasına koyarız.Gözünün önünde olmazsa ordan almaya üşenirsin.Üşengeç dedin bana!Az bile dedim.Oblomov da böyleydi.Çok fikri vardı ama bir icraati yoktu.Ağustos böceği gibi...cık cık!
Başım ağrıyor.Midem de ağrımaya başladı hafiften.Kafam da ağırlaştı.
Şimdiye dek hep söz verdim diye hiç sözümden dönmedim.Yapılan saygısızlığa boyun eğdim.Aptal göründüm.Beklemeyi bekletilmeyi hiç sevmem.Bekletmedim.Ama ben çok bekletildim.bana getirisinden çok benden giden oldu.Fikirlerimiz uymuyor.Ama sırf insanları yarı yolda bırakmayayım diye kendimden çok ödün verdim.Ekimin başında başlayabileceğimize inanmıyorum da artık.Yüreğim hep huzursuz.İçim rahat değil.Şimdiye dek yüreğimin sesini dinlemedim ve hep önyargı oluşturmayayım diye hep şans verdim onlara.Ama bu kez hakkımda kötü düşünseler bile yüreğimin sesini dinleyeceğim.Tiyatroyu bırakacağım....yüreğim acıyor...Haklıyken haksız duruma düşer miyim acaba? Bunu şimdi yapmazsam hiçbir zaman yapamayacağım.Kendimi kötü hissediyorum.İçten pazarlıklı ,kötü niyetli....Ben hiç de iyi bir insan değilim...Tanrım ne olur bana yardım et !!!
Yorumlar
anladığım kadarına birkaç katkıda bulunmak isterim izninle.
hayatını idame ettirmek ve tutkularının peşinden koşmaksa mesele tutkularını seç derim naçizane.şartlar ne olursa olsun.çünkü bir gün gelecek hayatını idame ettirmek için bugünkü kadar çabalamana gerek kalmayacak belki ama tutkularını gerçekleştirmek için uygun şartlar tekrar biraraya gelmeyecek.çünkü an şu an.geridönüşü-tekrarı yok!
anlamadığım kısımla ilgili de umarım kendi içinde netleşirsin...
bu arada o "içten pazarlıklı,kötü" insan sadece sen değilsin.hepimiz zaman zaman öyleyiz.ama gerçek bu,napayım.