Harcıyoruz arkadaşım.Bir tek para harcamıyoruz.İlişkileri harcıyoruz,sevgiyi bir sandviç gibi yenip yutacak bir şey sanıyoruz.Hayatı harcıyoruz.İnsanları harcıyoruz.Değerlerimizi ,verdiğimiz sözleri,vaatlerimizi harcıyoruz.
Bir gün önce söylenenler unutuluyor.Ertesi gün birine söyleniyor.Sanki sana söylenmemiş gibi.Sanki sen evet dememiş gibi.Nasıl bir dünya burası Tanrım!Nasıl bir dünya burası,yanlış yere mi düştüm ben.Başka bölümde olmam gerekti benim.Bu insanlarla,bu harcayan insanlarla mı yaşamak zorundayım ben!
İçim acıyor.İçim acıyor.Güvenimi kaybetmekten korkuyorum ben.Tekrar korkak olmaktan,bir gün birini sevmemekten...Bir gün birini sevip beni canevimimden vuruşundan korkuyorum...
Bu dünyaya göre çok fazla düşünüyorum.annem söylüyor,çok inceymişim ben.İnce olmak kötü mü anne?Çizgilerimi nasıl ayarlamam gerekiyor?Bir word belgesi değiliz ki çizgilerimizi ayarlayabileyim!Bu dünyaya senin aracılığınla geldim ben.Bir insan nasıl kalın ayrıntılarda yaşasın!Alıngan olmamayı öğrendim.Nasıl özgüvenimi sağlayacağımı.Nasıl giyineceğimi kuşanacağımı,nasıl davranacağımı...Ama incelikler yüzünden öğrenemedim bodoslama yaşamayı...
Bize hayat hep güven ver güven al şeklinde öğretildi.Oysa herkese güven verilmiyormuş.İnsanlara güven verirsen önemsenmiyormuşsun.Güven verirsen insanlar...insanlar nasıl olsa elimin altında diye daha çok incitiyorlarmış.Sen şimdiye dek herkesle fikrini,bilgini paylaşırken onlar seni aptal yerine koyuyorlarmışOnlar sana kibirle bakıyormuş.Sen insanları horgörme kızım,derdin.sen hiç kimseyi küçümsemedin.Biz senden çok şey öğrendik anne..Ama öğrendiklerimiz bu hayata göre değilmiş.....
Canım acıyor..ilk defa abimin ölüşüne üzülemiyorum ona özlemimden başka...Çünkü yaşasaydı,bilseydi bu hayatta insanların bozuk para gibi harcanışını o da çok acı çekerdi...Ben sevdiklerimin acı çekmesini istemiyorum....bunu istemiyorum....istemiyorum...
Bu blog yazısı da harcanacak..kaynayacak bir yerde...Olsun,bir yarışmaya katıldım ben.Yarışmak da güzeldi diyecek kadar saflıkta ve aptallığın doruğundayım şimdi.....
Yorumlar
Öğrendiğim birşey varsa şu hayattan,
o da insanlara güvenmek gerektiğiydi.
Hakeden, güveninin karşılığını aşkla,sevgiyle,dostlukla,fedakarlıkla,binbir güzellikle veriyor. Haketmeyense hakedeni bulmana önündeki bir kişinin sıradan çıkması gibi bir adım daha yaklaştırıyor.
Sonuçta yarışı hep sen kazanıyorsun aslında güvendikçe...
Güven sağlam bir inanca dayalıdır. Zaten sağlam bir inanç güveni getirir. oysa etrafımıza baktığımızda kime nasıl güvenilir konusunda tam bir netlik yok. herkes birbirini acımadn harcayabiliyor. Sahte gülüşler artık sırıtır oldu. Böyle bir dünyada yerimiz ne olmalıdır. ancak karşımızdaki kişinin bencil olmaması onun fedakarlığıyla eşdeğerlidir.
Ayrıca senin bloğun çok önemli. Benim bloğumun önemi kadar. en azından yürekli dostları tanımanın güzelliğini yaşatıyorsunuz.
Hüznün çabuk geçiyorsa iyi dedin ya hani arkadaşım,bu satırları yazarken oldukça debdebeli bir ruh halindeydim ben.Ama evet bu halim fazla uzamıyor.ama o halim geçince düşününce bir değişim yaşıyorum...
Söylediklerine hakikaten katılıyorum tüm yüreğimle.Ama bazen insan güven verebilecek ya da güveni alabilecek insanları ayırma gereğini yaşatıyor..bunu da koşullar hazırlıyor....:)Teşekkürler güzel insan...
boşver ince düşün yine sen.
inceliklere zaman ayıranlar da olsun bu dünyada.
:)
yarışma da iyidir yaw.
:)