Kasımda Depresyon Başkadır:))

Bazı şeyler hayatımda hiç olmayacakmış gibi geliyor bana. Bazısı beni ürkütmüyor ama bazıları bende gelecek  korkusu yaşatıyor.
zaman zaman benim de hırslarım mı var diye düşünüyorum,bu hırsın dozunu ayarlayabiliyor muyum diye düşünüyorum,
Tam ayar çektiğimi düşünürken öbür yanım da acaba çok mu törpüledim,hırsını aza indirim sende tembelliğe yol açıyor ,diye endişe ediyorum...
Bazen çok korkuyorum hayatımda hiç olmayacak diye düşündüğüm şeylerin kaçmasından...Bazen korkmaktan bile korkar oluyorum...hani korkarsan o başına gelir denir ya..kötü enerji çeker derler ya öyle...

Dedim ya bazısı ürkütmüyor ,
bazısı çok fazla beni geriyor...

Mesela evlenemeyeceğim düşüncesi...hiç evlenecekmişim gibi gelmiyor.Çevremde gördüğüm evliliklerin bir kısmına özenirken,bazılarının evliliği bende evlilik fobisi oluşturuyor...Bu sebepten çok ama çok ürkütmüyor evlenemeyeceğim düşüncesi. 
Herkes kadar ben de isterim ama evlilik görüyorum ki bir kumar işi..Bir de tencere -kapak işi.Benim tencere ikilisi nasıl olur ben merak içindeyim,benle beraber arkadaşlarım da..
Eğe gerçekten aşık olup kafa birliği kuramayacaksam,birlikte vakit geçirmekten hoşlanmayacaksam,evden gitsin de kurtulsam diyeceksem kalsın,ben kız kurusu olmaya razıyım:)

Hayatımda hiç olmayacakmış gibi hissettiğim şeylerden biri de çocuğumun olmama korkusu.Çocukları seven,onların da sevgisini hücrelerime dek zerk etmiş biri olarak bu kadar çok severken bir gün benim de çocuğumun olmayacak endişesi...Hani olur ya çocukları çok seven bir çift ,çocukları olmaz...Takdir ilahi..
diğer yandan ucunda ölüm yok ya ,kan bağım olmasa bile içimin aktığı,kalbime sokasım gelen bir sevgi ile başka çocukları evlat edinebilir yetiştirebilirim.bu bağlamda bir çok hayalim ve teorim var.Ama bizim malum zat benim gibi çocukları severse ,başkalarının çocuğunu bile kendi çocuğu gibi severse...

Bak bu da ürkütmüyor beni..
amaaa...

seneler sonra hala saydığım yerde sayarsam,bir gelişme kaydetmezsem,kafamdaki hayalleri yapamazsam,kariyer de yapamazsam,kendime ait bile bir yaşamım olmazsa ,seneler sonra birileri bana ahkam kesmeye hadleri olursa,  formumu koruyamazsam,ordan burdan bıngıl bıngıl etler sarkarsa ,acıdıklarını hissedeyim,bakışlarında bir ezicilik görürsem,hala kendi dünyamı kuramamışsam bu ufak şehirde ...kendi sigortam ve maaşımla hayatımı idame ettirmiyorsam ,kitaplarımı dergimi kıt kanaat alıyorsam ,tüm sosyo kültürel faaliyetlere kedinin ciğere baktığı gibi mel mel bakarsam ,bu düşünce tüylerimi diken diken etmeye yetiyor...
Hele de bugünlerde hayatım hiç düzene girecekmiş gibi hissetmediğim bugünlerde bu son yazdığım beni çok korkutuyor ve hayatım hep böyle tutunamayanlar şeklinde sürüp gidecekmiş gibi hissediyorum...

hem evlilik yok,hem çocuk yok,babandan kalanlarla idame ediyorsun ve hala aynı yerdesin!.
oooovv,düşünmesi bile korkunç !!!

Benim yıldızım bugünlerde düşük ,anlaşıldı !
Acilen ametist,kehribar ne varsa o taştan almalıyım ben,acilen :)))