yaşadığınız acıdan,kayıptan dolayı özel bir insan olduğunuzu hissettiniz mi?
neden gitti diye ahlar vahlar edinip,
bir yandan canın çok yanıp...
sevdiğiniz ,benimsediğiniz,canınızın içi kabul edip sonra suistimal edildiğiniz için sustuğunuz,
günlerce ağlayıp zırladığınız,sizi anlayacak insanın artık geri dönmeyecek olmasına,
tek sigaranın ve çayın onunla keyifli olup onunla edebiyat,sanat,hayaller,insanlar,herşey ama herşey üzerine konuşup,o gittiğinde derin bir boşluk hissettiğiniz,
onu kaybederken bile duyduğunuz acıdan özel olduğunuzu
hissettiniz mi?
her defasında artık bu işi devam ettireceğim,benim de artık devamlı bir işim olacak,birikim yapıp hayallerime daha kolay erişeceğim,bu iş ortamım çok iyi sanırım bu kez tam oldu derken
sonra hayatınızın tepe taklak olduğunu görüp tekrar iş değişikliği yapıp kendini o işte ıspatlamaya çalışırken didindiğiniz,didinirken bile özel olduğunuzu hissettiniz mi?
hayatın ,senin hayallerine doğrudan değil de dolaylı olarak gerçekleştirmesine sebep olduğu için,dolaylı gerçekleştirirken de bazılarına göre daha çok kendini yetiştirdiğinde ve farklı olduğunu gördüğünde,seni kategorize etseler de ,canın çok yansa da,nazarlar değse de bir yerlerine,canın çok çok çok yansa da,
özel olduğunu hissettin mi bunları yaşadığınız için ?
küçük bir şehir senin ihtiyaçlarına karşılık vermiyorsa,
canın opera izlemek,bale izlemek,klasik müzik resitallerine gitmek,caz festivallerine katılmak,farklı sergi ve bienalleri görmek,sokak sanatinı görmek isteyip bir yandan bunları okuyup araştırıp,gitmiş kadar olmayıp ama gitmiş gibi bilgi sahibi olup kendi şehir insanının vizyonundan bir nebze sıyrılıp kendini bir yerde dünya vatandaşı gibi görüp ,hem o kısıtlılığı yaşayıp canın sıkılırken hem de ona ulaşmak için yaşadığın vehametin başarı mutluluğunu yaşamak...hem tezat hem özel hissetmek değil midir ?
ve daha bir çok şey sayabilirim...biliyorum içinizde birileri benim gibi düşünüyor,aynı olmasa da bazı noktalarda veya kendi durumlarında...
işte ben bu durumlarda hem canımı yakıp hem de kendimi özel hissettiğim oluyor ,
tıpkı keyif sanat kahvesin'deki dev adam hayatımdan bir ay önce çıkıp gittiğindeki hissettiğim gibi...
canım çok yanıyor ama onu tanıdıığım için de özel hissediyorum...
şimdi olsaydı yanımda bir çay koyardık.sigaramızı yakardık,
yanında cannetti,borges,ece ayhan tınıltıları...
bu yazı böyle sonucu olmadan asılı kalsın
ölümünü gördük,yazının sonucu şart değil ya.....
neden gitti diye ahlar vahlar edinip,
bir yandan canın çok yanıp...
sevdiğiniz ,benimsediğiniz,canınızın içi kabul edip sonra suistimal edildiğiniz için sustuğunuz,
günlerce ağlayıp zırladığınız,sizi anlayacak insanın artık geri dönmeyecek olmasına,
tek sigaranın ve çayın onunla keyifli olup onunla edebiyat,sanat,hayaller,insanlar,herşey ama herşey üzerine konuşup,o gittiğinde derin bir boşluk hissettiğiniz,
onu kaybederken bile duyduğunuz acıdan özel olduğunuzu
hissettiniz mi?
her defasında artık bu işi devam ettireceğim,benim de artık devamlı bir işim olacak,birikim yapıp hayallerime daha kolay erişeceğim,bu iş ortamım çok iyi sanırım bu kez tam oldu derken
sonra hayatınızın tepe taklak olduğunu görüp tekrar iş değişikliği yapıp kendini o işte ıspatlamaya çalışırken didindiğiniz,didinirken bile özel olduğunuzu hissettiniz mi?
hayatın ,senin hayallerine doğrudan değil de dolaylı olarak gerçekleştirmesine sebep olduğu için,dolaylı gerçekleştirirken de bazılarına göre daha çok kendini yetiştirdiğinde ve farklı olduğunu gördüğünde,seni kategorize etseler de ,canın çok yansa da,nazarlar değse de bir yerlerine,canın çok çok çok yansa da,
özel olduğunu hissettin mi bunları yaşadığınız için ?
küçük bir şehir senin ihtiyaçlarına karşılık vermiyorsa,
canın opera izlemek,bale izlemek,klasik müzik resitallerine gitmek,caz festivallerine katılmak,farklı sergi ve bienalleri görmek,sokak sanatinı görmek isteyip bir yandan bunları okuyup araştırıp,gitmiş kadar olmayıp ama gitmiş gibi bilgi sahibi olup kendi şehir insanının vizyonundan bir nebze sıyrılıp kendini bir yerde dünya vatandaşı gibi görüp ,hem o kısıtlılığı yaşayıp canın sıkılırken hem de ona ulaşmak için yaşadığın vehametin başarı mutluluğunu yaşamak...hem tezat hem özel hissetmek değil midir ?
ve daha bir çok şey sayabilirim...biliyorum içinizde birileri benim gibi düşünüyor,aynı olmasa da bazı noktalarda veya kendi durumlarında...
işte ben bu durumlarda hem canımı yakıp hem de kendimi özel hissettiğim oluyor ,
tıpkı keyif sanat kahvesin'deki dev adam hayatımdan bir ay önce çıkıp gittiğindeki hissettiğim gibi...
canım çok yanıyor ama onu tanıdıığım için de özel hissediyorum...
şimdi olsaydı yanımda bir çay koyardık.sigaramızı yakardık,
yanında cannetti,borges,ece ayhan tınıltıları...
bu yazı böyle sonucu olmadan asılı kalsın
ölümünü gördük,yazının sonucu şart değil ya.....
 |
| Ah senin hiçbir zaman okunmaya yakıştıramadığın şiirlerin...Oysa ne kadar güzeldir onlar..... |
 |
| Keyif Adamı Ailesi |
 |
| Ataol Behramoğlu şiirlerini okurken |
Yorumlar
bir tarifi,bir adı yok,öyle bir telaşım olmadı bu paylaşım hakkında.birşeyleri yaşıyoruz adlı veya adsız,sonrası hep belli,gidene bir şey olmuyor ;ama kalan ,kalmak bir bencillik bence....
deeptone,
teşekkür ederim...